கர்மா! (குஷ்வந்த் சிங் சிறுகதை)

 

 கர்மா!   குஷ்வந்த் சிங்

         தமிழில்:  நத்தம்.எஸ்.சுரேஷ்பாபு

 

  சர் மோகன்லால் முதல்வகுப்பு வெயிட்டிங் ரூமிலிருந்து ஜன்னல்வழியாக ரயில்வே ஸ்டேஷனைப் பார்த்தார். அந்தக் கண்ணாடி அப்படியே இந்தியாவை காட்சிப்படுத்தியது. சிவப்புச்சூரியன் மெதுவாக மறைந்துகொண்டிருந்தான். அந்தஒளி தரைகளில் பட்டு மஞ்சளாக சிதறிக்கொண்டிருந்தது.சூரியனின் அந்த சிறு வெளிச்சம் கண்ணாடிவழியாக உள்புகுந்தது. மோகன் சிரித்துக்கொண்டார் இந்தியாவின் ஏழ்மையைப் பார்த்து. கண்ணாடியும் மோகனைப்பார்த்து சிரித்ததுபோலிருந்தது.

 அவரே கண்ணாடியைப் பார்த்துப் பேசிக்கொண்டார். “நீ எல்லாம் சரியாகத்தான் இருக்கிறாய் கிழவா!” என்றுமுணுமுணுத்த உதடுகளோடு அவர் தம்மை ஒருமுறைப்பார்த்துக்கொண்டார். அவர் இன்னமும் மிடுக்காகத்தான் இருந்தார். நன்கு டிரிம் செய்யப்பட்ட மீசை. “சாவில்லிரோ” சூட் அணிந்து பட்டனில் “கார்னேஷன்” பூ அணிந்திருந்தார். அவர்மீது ஒரு வித நறுமணம் வீசியது. அது “கலோன்” பர்ஃப்யூம் மற்றும் டால்கம் பவுடர் அவர் பயன்படுத்திய வாசனைசோப் எல்லாம் கலந்து ஒருவிதமான மணம் வீசியது. திரும்பவும் அவர் உதடு பேசியது “ஓல்ட் ஃபெலோ உனக்கென்ன குறை?”

   இப்படித்தான் அவர் பலமுறை தனக்குத்தானே பேசிக்கொள்வார். பிறகு அவர் கண்ணாடியைவிட்டு விலகி “குட்பை” கூறினார் அவரது உள்மனதிற்கு. பின்னர் தன் ”வாட்ச்” சை பார்த்துவிட்டு “கோய் ஹை! (யாரது) என்று குரல் கொடுத்தார்.

 ஒரு பேரர் கதவைத் திறந்துகொண்டு உள்ளே நுழைந்தான்.

 “ஏக் சோடா” என்று ஆர்டர் செய்துவிட்டு வந்ததும் விஸ்கியுடன் கலந்து சேரில் அமர்ந்து குடிக்க ஆரம்பித்தார்.

 அந்த வெயிட்டிங் ரூமிற்கு வெளியே மோகன் லாலின் “லக்கேஜ்” சுவரோரமாய் இருந்தது. ஒரு சிறிய ‘கிரே’ கலர் ட்ரங்க்பெட்டி மீது லட்சுமி(மோகன்லாலின் மனைவி) அமர்ந்துகொண்டு நியூஸ்பேப்பர் கொண்டு விசிறிக்கொண்டு இருந்தாள். அவள் மிகவும் குள்ளமாக குண்டாக நாற்பதைத் தொடும் வயதிலிருந்தாள். ஓர் அழுக்கேறிய  சிவப்பு பார்டர் போட்ட வெள்ளைச்சேலை உடுத்தியிருந்தாள். அவள் மூக்கில் பெரிய எட்டுக்கல் மூக்குத்தியும்  கைகளில் வைர வளையல்களும் அணிந்திருந்தாள். மோகன்லால் பேர்ரிடம் பேசுவதையும் பின் அவர் விஸ்கி அருந்துவதையும் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள். 

  ரயில்வே கூலி ஆள் ஒருவன் அவளைக் கடக்கும் சமயம் அவனிடம் பெண்களுக்கான கம்பார்ட்மெண்ட் எங்கு நிற்கும் என்று கேட்டாள். அதற்கு அவன் பிளாட்பார்மின் வலது கோடி முனை என்று சொல்லியபடி கடந்தான்.

 அவனை நிறுத்திய லட்சுமி பெட்டியைத் தூக்கிவரும்படி சொன்னாள். அவன் தலைப்பாகை அணிந்து அந்த ட்ரங்க்பெட்டியைத் தூக்கிக்கொண்டு நடக்க லட்சுமி தன் வெண்கல டிபன் பாக்ஸை கையில் எடுத்துக்கொண்டு அவனைத் தொடர்ந்தாள்.

பிளாட்பார்மின் வலது கோடி முனைக்குவந்த அவள் கூலியின் தலையிலிருந்த ட்ரங்க்பெட்டியை இறக்க உதவிவிட்டு அவனுடன் உரையாட ஆரம்பித்தாள்.

  “இங்கு எல்லா ரயில்களிலும் கூட்டமாக இருக்குமா?”

  “பெரும்பாலும் அப்படித்தான் இருக்கும்! ஆனால் நீங்கள் கவலைப்பட வேண்டாம்!”ஜனினா”வில் கூட்டம் இருக்காது.என்றான் அவன்.

  பெட்டிமீது அமர்ந்து கொண்ட லட்சுமி,“சரி! அப்படியானால் நான் சாப்பாட்டை முடித்துக்கொள்ளட்டுமா?” என்று வெண்கல டிபன் கேரியரைத் திறந்து  உள்ளிருந்த சப்பாத்தியை எடுத்து மாங்காய் ஊறுகாயுடன் வைத்து உண்ணத்தொடங்கினாள்.

 கூலியாள் வேறுபுறமாக அமர்ந்துகொண்டு மணலில் விரல்களால் கோலமிட்டபடி “நீங்கள் தனியாகவா பயணிக்கிறீர்கள் அக்கா?” என்று விசாரித்தான்.

  “இல்லை தம்பி! என்னுடன் என் கணவரும் வருகிறார். அவர் வெயிட்டிங் ரூமில் உள்ளார். அவர் முதல்வகுப்பில்தான் வருவார். உயர்பதவி வகிக்கும் அவர் பாரீஸ்டர். அத்துடன் அவர் நிறைய ஆபீஸர்களை சந்திக்க வேண்டியிருக்கும். நிறைய ஆங்கிலேயர்கள் முதல்வகுப்பில் பயணிப்பார்கள் ஆனால் நானோ சாதாரண கிராமத்துப்பெண். எனக்கு ஆங்கிலம் தெரியாது. பேசுவதும் புரியாது. என்னை உடன் அழைத்துச்செல்ல என் கணவருக்குச் சங்கடமாயிருக்கும்.அதனால் நான் ‘ஜனினா” வில் பயணிக்கிறேன்.

 லட்சுமி வெளிப்படையாகப் பேசினாள். அவள் பேச்சில் கபடில்லை.அதேசமயம் அவள் கணவனை விட்டுக்கொடுப்பதாய் இல்லை. அவளது கணவன் அவளுடன் ஒரு பொழுதையும் கழிக்க விரும்பவில்லை. அவள் கணவனுடன் வாழ்ந்தாளும் தனியாக க்ரவுண்ட் ஃப்ளோரில்தான் வசிக்கிறாள். அவளது கணவன் அவளது வறுமையான உறவினர்களை வருத்தப்படும்படி பேசி தன்னுடைய பங்களாவுக்கு வர வேண்டாமென்று விரட்டி விட்டான். அதனால் அவர்கள் வருவதுமில்லை. இதில் எதையும் கூலியாளிடம் சொல்லவில்லை லட்சுமி.

  ரயில் வருவதற்கு அறிகுறியாக சிக்னல் விழுந்து “பெல்”லும் அடிக்கப்பட்டது. லட்சுமி உணவை முடித்துக்கொண்டு கைகளில் ஒட்டிக்கொண்டிருந்த ஊறுகாயை கல்லில் தேய்த்து அகற்றி பொதுக்குழாயில் கைகளைக் கழுவினாள். வாயை நன்கு கொப்பளித்து சுத்தப்படுத்தினாள். பிறகு சேலையில் கைகளையும் வாயையும் துடைத்துக்கொண்டு ‘ட்ரங்க் பெட்டி’ நோக்கி நடந்தாள். இன்றைய உணவைக் கொடுத்தமைக்கு கடவுளுக்கு நன்றி கூறினாள்.

 ரயில் வந்து நின்றது. ரயிலின் கார்டுவேனின் முன் பெட்டியான ‘ஜனினா’வின் கதவுகளைத் திறந்துகொண்டு பெட்டியினுள் லட்சுமி ஏறினாள். பிறகு ஜன்னலோரம் அமர்ந்துகொண்டாள். ட்ரங்க் பெட்டியைக்கொண்டு வந்து வைத்த கூலியாளிடம் ”இரண்டு அணா”வைக் கொடுத்து அவனை அனுப்பி வைத்தாள்.

  பிறகு அவள் தன்னுடைய வெற்றிலைப்பெட்டியை திறந்து, பாக்கை எடுத்து பாக்குவெட்டியால் பாக்குகளை துண்டாக்கி வெற்றிலைகளை காம்பு நீவி நரம்புகளை கிழித்துவிட்டு சுண்ணாம்பு தடவி பாக்குடன் சேர்த்து மடித்து வாயில் அடக்கிக் கொண்டாள். பிறகு வசதியாக அமர்ந்துகொண்டு ப்ளாட்பார்மின் ஜன நெரிசலை ரசிக்க ஆரம்பித்தாள்.

  ரயில் வந்தது. மோகன்லாலை சிறிதும் பாதிக்கவில்லை. மெதுவாக அவர் ஸ்காட்ச்சை சிப்பியபடி  பேரரிடம் லக்கேஜை முதல்வகுப்பு பெட்டியில் வைக்கும்படி கூறினார்.

 அவர் ஐந்துவருடம் மேலைநாட்டில் இருந்தமையால் அவர் மேலைநாட்டினரைப்போலவே நடந்துகொண்டார். ஐந்துவருடங்கள் இங்கிலாந்தில் இருந்தமையால் இந்த மேலைநாட்டுப்பழக்கவழக்கங்கள் அவருக்கு அத்துப்படியாகி இருந்தது. கீழ்தட்டு மக்களை அவர் மதிப்பதே கிடையாது.எப்போதாவதுதான் அவர் தமிழ் பேசுவார். அவர் ஒரு ஆங்கிலேயனாக வாழவே விரும்பினார். “ஆக்ஸ்போர்ட்” யூனிவர்சிட்டியில் படித்த காரணத்தினால் தூய ஆங்கிலம் அவருக்கு நுனிநாக்கில் வரும்.தூய ஆங்கிலம் பேசுபவர்களையே அவர் விரும்பினார். அவர் பேச விரும்புவதும் பேச்சும் ஆங்கிலேயர்களுடன் தான். அவரது பேச்சும் ஆங்கிலப்புத்தகங்கள் பற்றியும் அரசியல பற்றியும்தான் இருக்கும்.

  அவர் ஒரு பரிபூரண ஆங்கிலேயனாக மாற விரும்பினார். அவர் ஆங்கிலேயர்களுடன் ரயில் பயணம் செய்ய விரும்பினார். அவர்களை தன்பக்கம் கவர்ந்திழுத்து பேச ஆரம்பிப்பார். அதே சமயம் ஆங்கிலம் பேசும் இந்தியர்களிடம் கூட அவர் பேச விரும்பமாட்டார்.

 ஜன்னலோரமாக அமர்ந்து “தி டைம்ஸ்” நாளிதழை பிரித்து வைத்துக் கொண்டு அது ஆங்கிலேயர் கண்களில் படுமாறு அதில் உள்ள குறுக்கெழுத்தை பூர்த்தி செய்ய ஆரம்பிப்பார். முடித்துவிட்டு “ஐ வில் ஃபினிஷ் இட்” என்று சத்தமாகச் சொல்வார். அதைப்பார்த்து ஆங்கிலேயர்கள் அவருடன் பேசுவார்கள். பேச்சு ஆக்ஸ்போர்டுகாலேஜ், மாஸ்டர்கள், ட்யுட்டர்கள், படகுப்போட்டிகள் என்று ஆரம்பிக்கும்.

சில சமயம் இந்த யுக்தி பலிக்காத போது மோகன் பேரரை அழைத்து “ஸ்காட்ச்” எடுத்துவரச்சொல்வார். இது ஆங்கிலேயரை அவர் வழிக்கு கட்டாயம் கொண்டுவரும். பிறகு அவர் சட்டைப்பையிலிருந்து “கோல்ட்” சிகரெட் எடுப்பார். ஆங்கிலேயர் வியந்து “இந்த சிகரெட் எப்படி இந்தியாவில்?” என்று வினவுவர். தான் இங்கிலாந்தில் படித்த பேச்சை அவர்களிடம் ஆரம்பிப்பார் மோகன்லால். ஐந்துவருடம் இனிமையாக இங்கிலாந்தில் கழித்தேன். ஆனால் 45ம் வருடத்தில் இந்த அழுக்குப் படிந்த இந்தியாவில் காட்டு மிராண்டிகளுடன் வாழவேண்டியுள்ளது என அவர் மனதில் நினைத்துக்கொண்டிருந்தார்.

 சர் மோகன்லாலின் நினைவுகளை பேரர் கலைத்தான். லக்கேஜை முதல்வகுப்பில் வைத்தாயிற்று. முதல்வகுப்பு , கூபே எஞ்ஜினுக்கு அடுத்த பெட்டி என்றான்.

மோகன்லால் எழுந்து மிடுக்காக நடந்து முதல்வகுப்பை நோக்கிச்சென்றார், அவருக்கு ஏமாற்றமாக இருந்தது. முதல்வகுப்பு காலியாக இருந்தது.பெட்டியில் ஏறி ஜன்னலோரமாக அமர்ந்தார். டைம்ஸ் பத்திரிகையை எடுத்து விரித்துக்கொண்டார்.

மோகன்லால் சத்தம் கேட்டு ஜன்னல்வழியாகப் பார்த்தபோது இரண்டு ஆங்கிலேய சிப்பாய்கள் வேகமாக நடந்து ஒவ்வொரு கம்பார்ட்மெண்டாய் பார்த்தபடி வந்தனர், அவர்கள் முதுகில் கேன்வாஸ் பேகை சுமந்தபடி மோகன்லாலின் கம்பார்ட்மெண்டை கடந்தனர். மோகன் அவர்களை வரவேற்க நினைத்தார். சிப்பாய்களுக்கு இரண்டாம் வகுப்பில் பயணிக்கவே உரிமை. அவர்கள் தன்னுடன் பயணித்தால் நன்றாக இருக்கும் என்று மோகன்லால் நினைத்தார். அதற்காக கார்டுடன் பேசவும் அவர் தயாராக இருந்தார்.

   அந்த சிப்பாய்கள் மோகன்லாலின் கம்பார்ட்மெண்ட் வந்தடைந்தனர். அவர்கள் மகிழ்வுடன் கூபேவைப் பார்த்தனர்.

 ஒருவன் வந்து நின்று, “பில் முன்னே பார்!” என்றான்.

அவனுடைய சகா வந்து மோகனைப் பார்த்தான்.

“நீக்ரோ”வே வெளியே வா! என்றான் இறுகிய முகத்துடன்.

மோகன் கதவைத்திறந்து, சிறு முறுவலுடன் அவர்களை நோக்கினார்.  இது ரிசர்வ் செய்யப்பட்டது என்றார்.   

இதை அவர்கள் சிறிதும் ரசிக்கவில்லை.

  .அதுஜனங்களுக்கு  ஆர்மி ஆபீஸர்களுக்குஅல்ல! ‘ஆர்மி” ஆபிஸர்களுக்கு என்று தன் சட்டையைத் தொட்டுக் காட்டினான் பில். அடுத்து அவன் வாயிலிருந்து கோபமாக வார்த்தைகள் வந்து விழுந்தன.

 “ஏக் தம் ஜாவோ” கெட் அவுட்!”

ஐ ஸே! ஐ ஸே! ஸுயர்லி..!” சர்மோகன் ஆக்ஸ்போர்ட் ஆங்கிலத்தில் பேச முயல அதை அவர்கள் சிறிதும் சட்டை செய்யவில்லை. மோகன் சிறிது சத்தமாகக் கூறினார். ”ஐ யம் எ பாரீஸ்டர்!” ஆனால் அவர்கள் காதில் அதுவிழவில்லை. ரயில் கிளம்ப விசில் ஊதப்பட்டது. பச்சைக்கொடி காட்டப்பட்டது.

  அவர்கள் மோகனின் சூட்கேஸை தூக்கி ப்ளாட்பார்மில் வீசினர். அதே கதிதான் அவருடைய ப்ளாஸ்க் மற்றும் பெட் டைம்ஸ் நாளிதழுக்கும். மோகனுக்கு ஆத்திரம் பொங்கியது.

 “பாஸ்டர்ட்ஸ்! பாஸ்டர்ட்ஸ்!” கோபமாக கத்தினார்.” ஐ வில் ஹேவ் யூ அரெஸ்டட்” “கார்ட்ஸ்! கார்ட்ஸ்!”  உரக்கக் கூச்சலிட்டார்.

பில்லும் ஜிம்மும் திரும்பினர். அவர்கள் மோகனின் இந்த வார்த்தைகளை விரும்பவில்லை.

  “முட்டாளே! உன் வாயை மூடு!” என்ற ஜிம் மோகனின் கன்னத்தில் அறைந்தான்.

 ரயில் கிளம்ப இரண்டாவது விசிலும் ஊதப்பட ரயில் கிளம்பியது அவர்கள் மோகனைப் பிடித்து வெளியே தள்ள மோகன் ப்ளாட்பார்மில் அவரது சூட்கேஸ் படுக்கை விரிப்புகளின் மீது “ஹோ” வென கத்தியபடி  விழுந்தார்.

சர் மோகன் மிகவும் தடுமாறிப் போய் எழுந்து நின்று மீண்டும்இந்த அழுக்குப்படிந்த  மண்ணில் விழுந்தார். அவர் ட்ரெயின் மெல்ல தன்னைக் கடப்பதைக் கண்டார். ரெயிலின் கடைசிப்பெட்டியின் முனையில் சிகப்பு விளக்கு எரிவதையும் கார்டு கையில் கொடி அசைந்து கொண்டிருப்பதையும் கண்டார்.

 அதே சமயம் ‘ஜனினா’ பெட்டியில் லட்சுமி வசதியாக அமர்ந்திருந்தாள். அவளது எட்டுக்கல் பேசரி மூக்குத்தி விளக்கொளி பட்டு மின்னியது. அவளது வாய் வெற்றிலை அடக்கியதால் உப்பியிருந்தது. ட்ரெயின் வேகமெடுக்க தன் வாயிலிருந்த வெற்றிலைச்சாற்றை அவள் வெளியே துப்ப சிவப்பான அந்த எச்சில் வெளியே விழுந்துகிடந்தஆக்ஸ்போர்ட் யூனிவர்சிட்டி பாரீஸ்டர்  மோகன்லாலின் முகத்தில் பட்டுத் தெறித்தது.

தங்கள் வருகைக்கு நன்றி! பதிவு குறித்த கருத்துக்களை பின்னூட்டத்தில் பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள்!